Opremanje enterijera stanova u novogradnji otvara mogućnost za primenu različitih stilova u prostoru, koji odgovaraju dispoziciji stana unutar objekta. U jednostrano orijentisanim stanovima, u kojima su prozori najčešće na krajevima funkcionalnih zona, poželjno je omogućiti maksimalan osvetljaj prostora i naglasiti njegovu površinu.

U stanu Park 11, za naglašavanje prozračnosti prostora izabran je minimalistički stil inspirisan skandinavskim modernim dizajnom, koji prostoru omogućava kontraste belih površina i drveta, kao i čvrstih i mekih elemenata. Ova igra kontrasta u enterijeru prevedena je u projektantske poteze kojima je definisan karakter stana.

Funkcionalna struktura dvosobnog stana ima naglašenu podelu dnevne i noćne zone, kojoj je pristupljeno kao jedinstvenoj ambijentalnoj celini u kojoj se razlikuju proporcije zastupljenosti i tretmana drvenih elemenata. U obe zone, akcenat je stavljen na oblikovanje svetlosti i stvaranje različitih mikrocelina za odmor.

Zone stana povezane su dvostruko – kroz predsoblje i preko terase, zbog čega je tokom toplih meseci omogućeno kružno kretanje kroz stan – kvalitet koji je naglašen i samim arhitektonskim rešenjem. Šema kretanja kroz dnevnu zonu dodatno je naglašena trakastim elementom rasvete na plafonu, kojim se istovremeno naglašavaju dubina stana i povezivanje izvora prirodne i artificijelne svetlosti.

Vizuelni kontinuitet poteza drvenih elemenata u dnevnoj zoni naglašen je trakastim potezom komode, koja, kao i element rasvete, naglašava pravac prostiranja prostorije. Dispozicija sofe paralelne sa komodom stvara kontrast između mekih i čvrstih detalja, čime se razigrava dominantno beli i svetao prostor.

Pozicijom šanka, dizajniran je prekid u funkcionalnim zonama dnevne sobe i kuhinje, dok je istovremeno omogućen vizuelni kontinuitet do kraja stana. U zoni šanka nalazi se visoki element za odlaganje od drveta, koji „nastavlja“ vizuelni akcenat sa komode iz dnevne sobe i prenosi je u celinu kuhinje, naglašavajući arhitektonski izraz stana.

Značajan funkcionalan detalj, a takođe i prepoznatljiv element arhitekture Gušić arhitekata, su zastori na prozorima, koji granicu prostora čine mekšom i disperznom, istovremeno čineći prodor svetlosti u stan kontrolisanim i mekšim. U okviru stambenog kompleksa veće gustine, ovi zastori imaju i ulogu u ostvarivanju visokog stepena privatnosti korisnika.

U uspostavljanju proporcije i pravilnosti između belih površina i drvenih elemenata jasno se izdvajaju drveni prostori za odlaganje, koji maksimizuju funkcionalnost stana. Isti vizuelni jezik zastupljen je u kuhinji, u kojoj su gornji elementi tretirani kao zidne površine – belom bojom, dok donji elementi nastavljaju vizuelni ključ prostora za odlaganje iz ostatka stana – u toplim drvenim tonovima.

Umirujući ton drveta dodatno je naglašen u spavaćoj sobi, u podnim oblogama i nameštaju, u kojima je posebno dizajniran relaksirajući prirodni prostor. Kontinuiranom primenom istog materijala u spavaćoj sobi definisan je prostor bez jakih vizuelnih senzacija, koji maksimizuje komfor prostorne celine.

Prostor između spavaće sobe i terase tretiran je istovremeno kao element spajanja i razdvajanja, pa tako organizacijom nameštaja, pozicioniranjem ogledala i projektovanjem šeme kretanja prostori mogu da se dožive kao jedinstven prostor, koji kombinuje spoljašnje i unutrašnje ambijente. Definisanjem terase kao tamne zone naglašenom upotrebom crne boje, i repeticijom komada nameštaja iz enterijera, ambijenti stana, kao i kretanje kroz njega postaju zaokruženi.

Odabirom stila u skladu sa potrebama korisnika, kao i projektantskim postupkom maksimizacije svetlosti i kontrasta celina za boravak, u tipski stan su uvedene nove vrednosti, dok je definisanjem karaktera prostora uvođenjem elemenata skandinavskog modernizma, stan dobio internacionalni upečatljivi izgled.